Rust
Ineens begon het ruim een week geleden te kriebelen. Het borrelde op en ging niet weg. Ik had zin. Zin om weer te schrijven. Om mijn gedachten op het digitale papier te zetten. Maar hoe begin je een blogpost na een paar weken afwezigheid. Hallo, daar ben ik weer? Of knal ik er een blogje uit over een luchtig onderwerp en doe ik net of ik er altijd ben geweest? En zo staar ik al een paar minuten naar een wit scherm. Ik besluit maar gewoon te beginnen en ik zie wel waar het schip strand. Het kan óf publicatiewaardig zijn óf ik druk op de deleteknop.
Rust, energie en tijd
Bloggen is voor mij altijd een heerlijk uitlaatklep geweest. Mijn gedachten op papier zetten en andere blogjes lezen die me inspireerde en zorgde voor een smile, gaf voldoening. Maar ineens was die voldoening weg. Bloggen werd een moetje. Waarom? Geen idee. Waarschijnlijk omdat ik de lat te hoog legde. Ik wil artikelen schrijven die een lach toveren op iemands gezicht of die je aan het nadenken zetten, helpen of op een idee brengen. Voor mijn gevoel lukte dat niet meer. Het ging me energie kosten in plaats dat het mij energie opleverde. Ik vergat dat ik de blogjes in de eerste plaats ook voor mezelf schrijf. Als uitlaatklep en omdat het heerlijk is om met woorden te spelen.
Naast het schrijven van blogpost volg ik ook graag andere bloggers. Maar ik kwam tijd te kort. Om te lezen. Maar ook om fatsoenlijk te reageren. Alleen een ‘leuk om te lezen’ of ‘mooi geschreven’ wil ik niet kwijt. Ik geef het liefst een inhoudelijke reactie. En voor mij gevoel lukte dat zelfs niet meer. Ineens was ik er klaar mee. Ik kon er de rust en energie niet mee voor vinden. En dus besloot ik om rigoureus een lange pauze in te lassen. Het was heerlijk. Mijn blog verdween naar de achtergrond. Ik hoefde er even geen aandacht aan te besteden. Geen 100% en geen 80%. Ik had weer even tijd voor andere dingen die mijn energie gaven. Ik kwam tot rust.
Ziek
Na 3 weken merkte ik dat ik ineens inspiratie kreeg voor mijn blog. Ik begon het te missen. Zou ik er weer even voor gaan zitten? En net toen de knop om was, kwamen de ziektekiemen huizen Happy Lioness binnendringen. Dochterlief en zoonlief werden ziek. Manlief volgde en je kunt het wel raden, ook mij kregen ze pakken. Maar waarbij zij er met een paar dagen van af waren, bleef ik hoesten en lichte koorts houden. Net toen ik dacht er vanaf te zijn (koorts was weg), werd ik van de een op andere dag kortademig. Tijd om naar de dokter te gaan.
Longontsteking
De huisarts luisterde naar mijn longen en de bloedtest bevestigde haar vermoeden: een longontsteking. Ik kreeg een antibioticakuur voorgeschreven. Ik moest nog wel even een longfoto laten maken. Op naar het ziekenhuis. De weg door het ziekenhuis was lang. Ik was kortademig en er leek geen einde aan de gangen te komen. Ik was blij onderweg een bankje tegen te komen, zodat ik even kon bijkomen. De longfoto liet een flink ontsteking in beide longen zien. De huisarts was geschrokken. Als ik me niet snel beter zou voelen, moest ik bellen. Gelukkig sloeg de kuur aan. Na twee dagen was de koorts verdwenen. Ik kreeg weer eetlust en energie. De kortademigheid bleef echter. Ik kon zoonlief niet naar school brengen. Na een week ging ik terug. Mijn bloed liet een flinke daling van de ontstekingswaarden zien. De longfoto toonde echter slechts een geringe verbetering. De huisarts besloot de longarts te bellen. Het advies: verlengen van de kuur met een week en ik kreeg Ventolin voorgeschreven voor de kortademigheid. We maakten een afspraak voor controle en verder onderzoek bij de longarts.
Verder onderzoek
De foto bij de longarts toonde gelukkig verbetering. Er zat nog een restontsteking maar het is de bedoeling dat mijn lichaam dit zelf aanpakt. Aangezien ik vorig jaar ook een longontsteking heb gehad, gaan ze nu na of hier een oorzaak voor is. Ik heb al 6 buisjes bloed ingeleverd en over een paar dagen volgt een longfunctietest en weer een longfoto. Ergens vind ik het ongelofelijk eng. Ik probeer er niet te veel bij stil te staan. Google vermijd ik en dat lukt me behoorlijk goed. En dat voor een hypochonder als ik. Gelukkig gaat het inmiddels een stuk bezig. Kortademig ben ik niet meer. En de vermoeidheid wordt ook steeds minder.
Deze post wil ik graag positief afsluiten. Het heeft mij onwijs goed gedaan dat ik van een aantal volgers hele lieve en bezorgde reacties en berichtjes ontving via mail en social media. Zelfs een kaartje. Ook van mensen van wie ik het niet direct had verwacht. Dank jullie wel. Ik vond echt heel erg fijn.
19 april 2015 @ 10:55 am
Leuk om weer wat van je te horen! Dacht even dat je misschien aan een heel ander project al was begonnen, want het bleef hier zo angstig stil. Als bloggen begint te voelen als moeten dan kun je inderdaad beter even afstand nemen, het moet in de eerste plaats gewoon leuk blijven, een plek waar jij de regie over hebt en waar absoluut niks moet. Hopelijk heeft je rustperiode je goed gedaan!
19 april 2015 @ 5:59 pm
Wat fijn om weer een artikel van je te zien! Als het idd een moetje wordt dan is het plezier ver te vinden. Ik ben benieuwd wat er uit de testen komt, ik duim voor een goede uitslag! X
19 april 2015 @ 7:26 pm
Welkom terug! Rust nemen is erg belangrijk. Fijn dat je daardoor ook weer nieuwe zin en inspiratie hebt gekregen. Ik duim ook mee voor een positieve uitslag.
19 april 2015 @ 7:28 pm
Wat fijn weer wat van je te lezen. Ik hoop dat de restontsteking ook snel weg zal trekken!
19 april 2015 @ 7:58 pm
Ik ben blij dat je weer een blogje online hebt gezet! En je hoeft echt geen moeite te doen om een lach op iemands gezicht te toveren, mij maak je sowieso blij zodra je iets laat horen. Al zou je alleen een blogje schrijven met ‘Ik leef nog!’, ben ik blij 😉
Wel onwijs naar dat je je zo slecht gevoeld hebt. Ik vroeg me al een tijdje af hoe of wat, maar wilde je even met rust laten, omdat ik het gevoel had dat je dat nodig had. En dat blijkt. Maar… Je schrijfkunsten zijn nog steeds even goed en je krabbelt weer op, ik ben trots op je!
Welkom terug
20 april 2015 @ 5:34 am
Fijn om je weer te zien. Ik ben blij dat je de time out genomen hebt, voor jezelf gekozen hebt en helemaal om nu te lezen dat het je zo goed gedaan heeft. En nu niet meer vergeten hè lieverd: bloggen doe je voor jezelf. Schrijven is een kunst en zal dus nooit perfect kunnen (en hoeven) zijn. Je kan niet overal en altijd reageren. Dat is gewoon niet te doen. Merk ik zelf ook. Ik ben ook oprecht blij met alleen een keer een like hoor meis of een dikke knuffel. Jouw reacties, kort of lang, doen mij altijd goed.
Hopen dat straks de uitslagen goed zijn. Ik denk het wel. Het was een hele heftige griep waar veel mensen een longontsteking aan over hebben gehouden. Dan nog zal ik voor je duimen. Doe rustig aan meis. XXX
20 april 2015 @ 6:18 am
Bloggen doe je inderdaad als eerste voor jezelf..
Natuurlijk heb ik je vrolijke berichtjes gemist, maar dat doet er toch eigenlijk niet toe..
Gelukkig wist ik dat je nog leefde 😉
Maar bah, longontsteking.. Hoop dat het weg blijft voor je
Fijne maandag
xoxo
20 april 2015 @ 6:27 am
Oh wat fijn om weer wat van je te horen (lezen)!
Wat naar zo’n longontsteking. Daar kun je echt goed ziek van zijn. Ik vind die kortademigheid dan ook een heel naar gevoel. Gelukkig gaat het daar inmiddels wat beter mee. Hopelijk laten de testen dat straks ook zien!
20 april 2015 @ 8:05 am
Wat fijn om weer een blogje van je te lezen! Hoop dat het niet eenmalig is 😉
Wat balen zeg van die longontsteking, hopelijk krijgen de artsen het nu helemaal onder de duim!
20 april 2015 @ 8:48 am
Hoe begrijpelijk en logisch ook dat je even een blogpost nam, ik ben blij dat je er weer bent! Heb je blogposts gemist. Wel herkenbaar wat je schrijft over die hoge lat qua blogposts en reacties. Daarom is het soms goed om even een pas op de plaats te maken.
Heftig hoor, zo’n longontsteking. Wat kun je je daar beroerd van voelen he. Ik heb twee jaar geleden een week in het ziekenhuis gelegen met een longontsteking. Geen pretje.
Ik duim voor positieve uitslagen van de onderzoeken!
20 april 2015 @ 11:12 am
Wat fijn om weer iets van je te lezen! Ik hoop dat de restontsteking ook snel weg mag trekken
20 april 2015 @ 1:09 pm
Ik ben blij dat je er weer bent en vind het knap dat je je blog toen het nodig was totaal op de achtergrond hebt gezet! Knap werk Petra.
Gelukkig voel je je weer beter want dit moet heel heftig zijn geweest.
20 april 2015 @ 3:32 pm
Wat fijn dat je er weer bent!
Ik wens je vooral veel gezondheid toe, en blogplezier, als jij daar weer aan toe bent…
20 april 2015 @ 5:01 pm
Fijn dat je weer terug bent! Ik had je gemist! Steeds keek ik en steeds geen nieuwe post.
Ik wens je hele veel beterschap en hopelijk heb je binnenkort weer meer tijd om mooie artikelen te schrijven :-).
20 april 2015 @ 5:04 pm
Wat fijn om weer wat van je te horen! Ik heb je mooie woorden gemist. Wat je schrijft over het gevoel bij het bloggen wat je had is heel erg herkenbaar. Die lat te hoog leggen, daar ben ik ook heel goed in. Heel goed dat je gekozen hebt voor rust!
Ik hoop dat de uitslagen goed zullen zijn van de longfunctietest en de longfoto. Veel sterkte hiermee! X
20 april 2015 @ 7:29 pm
Hé wat leuk, ik heb de afgelopen tijd een aantal keer gekeken of ik iets verkeerd had gedaan. Mijn bloglovin lijst had ik opgeschoond en ik was al bang dat je uit mijn lijstje had gegooid. Gelukkig kwam je nog keurig binnen via bloglovin
Kan me voorstellen dat je soms even een stop nodig hebt en als je daar ook nog een fikse longontsteking overheen krijgt is dat geen pretje nee.
Ik gun je weer alle plezier in het schrijven. Liefs
21 april 2015 @ 9:47 am
Héé je bent er weer. Fijn dat het weer begint te kriebelen.
21 april 2015 @ 1:56 pm
Wat vervelend dat je zo ziek bent geweest. Hopelijk gaat het nu weer wat beter met je en weet je snel meer.
Ik herken je gevoel van het bloggen wel en ik heb er ook last van. Zo zonde want het zou een fijne hobby moeten zijn.
22 april 2015 @ 9:20 pm
Fijn om te lezen dat je weer terug bent. Ik kan me goed voorstellen dat het zoeken is naar een balans tussen schrijven, en bij anderen reageren. Ik vind dat ook lastig. En ik reageer tegenwoordig alleen nog bij anderen nadat ik zelf een nieuw stukje online heb gezet. Dat gaf zeker meer rust, dus misschien werkt dat voor jou ook.
23 april 2015 @ 8:00 am
Ik dacht al dat het zoiets was, ik merkte het ook aan je laatste artikelen en hoe je ermee bezig was. Dat is inderdaad niet de bedoeling. Je schrijft voor jezelf.. en dat je er ons blij mee maakt is mooi meegenomen.
Ik had deze blog bijna gemist, lang leven bloglovin haha!
Heb jou ook gemist!
24 april 2015 @ 3:56 pm
Moeten is niet goed, daarom is het bij mij ook stuk stiller op dit moment. Als je dan ook nog ziek wordt is helemaal niet leuk. Hopelijk komt er niks engs uit de testen en voel je je snel weer beter. Rustig aan!
25 april 2015 @ 7:18 am
Heerlijk om je weer te lezen. Had ook een vermoeden dat het even niet ging. Goed dat je aan jezelf hebt gedacht.
4 mei 2015 @ 11:27 am
Goed om je weer terug te zien. Zo af en toe een pauze kan eens mens goed doen. Ik zit weer klaar voor je mooie schrijfsels (al moet ik toegeven dat ik een beetje met hetzelfde blog dipje worstel als jij net achter de rug hebt)
4 mei 2015 @ 7:34 pm
Ik ben erg blij dat je weer terug bent<3
Super naar zeg om dit allemaal te lezen, ziek ziek ziek. Bah!
Goed dat je aan jezelf hebt gedacht, dat is toch belangrijker dan bloggen